اکسونومتریک درجۀ صفر

چکیده
مقالۀ «اکسونومتریک درجۀ صفر» به بررسی آثار‌ی از جان هی‌دک می‌پردازد که با بهره‌گیر‌ی از اکسونومتریک، روشی نوآورانه برای بازنمایی فضا در معمار‌ی را ارائه دادند. هی‌دک با تلفیق دقت هندسی و بیان انتزاعی، فضایی زنده و پویا خلق کرد که در آن پلان‌ها و نماها به‌طور همزمان تعامل داشتند. این تکنیک، با ایجاد تنش‌های بصر‌ی و تضادهای کوبیستی، فرم‌هایی را به تصویر کشید که فراتر از سنت‌های معمول معمار‌ی بودند و عمقی جدید به طراحی فضایی بخشیدند. اکسونومتریک ۹۰ درجه در نگرش هی‌دک، نه فقط یک ابزار فنی، بلکه یک زبان بصر‌ی تأثیرگذار بود که امکان کشف دوبارۀ مرزهای طراحی و ارتباط معمارانه را فراهم کرد. این مقاله نشان می‌دهد که چگونه این شیوه هنوز هم ابزار‌ی توانمند برای خلق مفاهیم نوین در معمار‌ی است.