Kama House
عبور از پوسته به‌سوی چالش فضا
پروژۀ Kame House به وضوح از دوره‌ای که معمار‌ی بر محور پوستۀ ساختمان متمرکز بود، فراتر رفته است. در این پروژه، مفهوم نما (Facade) به‌کل نفی شده و به‌جای آن، معمار با خلق فرمی نوین، دیاگرامی را پدید آورده که فضای معمار‌ی را وارد چالشی بنیادین می‌کند. هنگامی که مخاطب از بیرون به این پروژه می‌نگرد، ممکن است آن را صرفاً به‌صورت یک باکس ساده و دامینویی معمولی درون آن ببیند.
اما لحظۀ اصلی و شگفت‌انگیز زمانی رخ می‌دهد که معمار با استفاده از ایده‌ای که می‌توان آن را «منفی مضاعف» نامید، فضا را به کنش وادار می‌کند. در این لحظه، یک حجم به درون باکس نفوذ کرده و بخشی از بنا را می‌بلعد. این دقیقاً همان جایی است که حذف و بلعیدن بخشی از ساختمان، چیزی نو به آن اضافه می‌کند. مفهوم «منفی مضاعف» دقیقاً در این نقطه به نمایش گذاشته می‌شود.
در مقابل ایدۀ پروژۀ Kame House، پروژۀ دیگر‌ی از ولف پریکس (Wolf Prix) قرار می‌گیرد. در این پروژه، یک حجم بیرونی در تلاش است تا وضعیت فرم را به شکلی نو تغییر دهد. این لحظات طراحی به‌روشنی نشان می‌دهند که: «معماران باید از اندیشیدن به کار خود صرفاً به‌عنوان طراحی ساختمان دست بردارند». به همین دلیل می‌توان گفت که معمار‌ی از تعاریف کلیشه‌ای و ایده‌های مرسوم و قابل پیش‌بینی، که تجربهٔ بدن‌مند را به حاشیه می‌رانند و همه چیز را به شکل استاندارد عرضه می‌کنند، عبور کرده است.
در نتیجه، پروژه‌های رادیکالی مانند Kame House که دیاگرام‌های نوینی از فضا ارائه می‌دهند، به‌طور مستقیم در پی خلق تجربیاتی حسی و منحصربه‌فرد هستند.
