در راستای تقابل با مفهوم دامینو، جیموتو تلاش کرده است تا یک نمونۀ ابتدایی (پروتوتایپ) معمار‌ی برای شکل‌گیر‌ی یک «مکان زندگی» در برابر «ماشینی برای زندگی» ارائه کند. اما مشکلی که این پروتوتایپ با آن مواجه می‌شود، گرفتار شدن سریع در بند اعداد و ارقام است. این مسأله باعث می‌شود که ایدۀ معمار‌ی پیش از آن که بتواند اثرگذار باشد، به‌سرعت در چارچوب اندازه‌ها و مقیاس‌های دقیق گرفتار آید و از قدرت تأثیرگذار‌ی آن کاسته شود.

جیموتو همواره در پی خلق ساختار‌ی نوین برای فضاست، اما این نوآور‌ی غالباً در قالب طراحی مدل‌های جدید کارکردی (فانکشنال) صورت می‌گیرد. دقیقاً در همین لحظه است که او باید گامی فراتر بردارد؛ گامی که به جای عرضۀ مدل‌های تازه برای کارکرد، به خلق تجربه‌ای حسی در فضا معطوف باشد. این‌جاست که استتیکچر (معمار‌ی زیباشناسانه) خود را مطرح می‌کند. استتیکچر به بهره‌گیر‌ی از تمامی ظرفیت‌های معمار‌ی برای ایجاد تجربه‌ای حسی می‌پردازد. تمام اجزا و عناصر معمار‌ی همسو و هماهنگ تلاش می‌کنند تا معمار‌ی به نقطه‌ای اوج برسد و تجربه‌ای حسی برای مخاطب خلق کند.