تکثیر ساق‌های مثلث
اگر و فقط اگر معمار‌ی را صرفاً محصول خودآیینی فرم بدانیم، ارزش و اعتبار‌ی که در این میان برجسته می‌شود، همان ارزشی است که مشروعیت‌بخش فرم است. در این دیدگاه، دیگر ارزش‌ها و نیروهای برون از فرم معمار‌ی در مشروعیت‌بخشی به فرم نقشی ندارند.
به این ترتیب، فرم معمار‌ی به دلیل ذات خود و برای آن‌چه هست، شکل می‌گیرد و نه به‌منظور توجیهی بیرونی. ازاین‌رو، شناخت و بررسی احجام پایه‌ای هندسی به موضوعی جذاب و بنیادین تبدیل می‌شود. اگر فرآیند استخراج فضا از حجم مثلث را در نظر بگیریم، روش تکثیر ساق‌های مثلث می‌تواند این فرآیند را امکان‌پذیر سازد. این روش، فضا را در امتداد افق به‌صورت لایه‌لایه صورت‌بندی می‌کند که هر لایه مبدل به میدان نیرویی می‌شود.
در لایۀ نخست، دو گشودگی جانبی به وجود می‌آید که امکان دو مسیر خروج را فراهم می‌سازد. در مرکز، گشودگی دیگر‌ی قرار دارد که سوژه را به لایهٔ دوم فضا هدایت می‌کند. تعامل میان این سه لایهٔ فضایی، میدانی از نیروهای تنش‌زا ایجاد می‌کند که بر سوژه تأثیر می‌گذارد و تجربه‌ای پیچیده را از فضا رقم می‌زند.