در ادامه، اسکندر مختار‌ی تاریخچۀ مختصر‌ی از روند شکل‌گیر‌ی و  سیر تحولات خیابان انقلاب (۳۰ متر‌ی، یا شاهرضای پیشین) را در قالب چهار بخشِ «خاستگاه خیابان انقلاب؛ زمینه‌های شکل‌گیر‌ی و قوام آن؛ معماران و آثار شاخص آن‌ها در شهر؛ و شهر، فضای شهر‌ی، مکان رویداد و مکان خاطره، مورد بررسی قرار داد. به‌گفتۀ او، در دورۀ اول، شهر تهران در سال‌های ۱۳۰۲ تا ۱۳۰۶ شمسی توسعه پیدا کرد و عرصۀ شهر برای حضور و تردد اتومبیل‌ها مهیا شد. «مفهوم جدید خیابان پس از انقلاب صنعتی، تخصیص عادلانۀ فضاهای شهر‌ی میان سواره و پیاده، و اهمیت به درختان برای زیبایی و سایه گستراندن» از اقدامات مؤثر صورت‌گرفته در این بخش بودند. در دورۀ  بعد، «سوداگر‎ی زمین، استقبال مالکان از پر شدن خندق و توسعۀ شهر، تخصیص قطعات بزرگ به مالکان متمول، و نقش بلدیه در توسعۀ شهر‌ی» زمینه‌های شکل‌گیر‌ی و  قوام خیابان انقلاب را فراهم کردند.

در بخش پایانی نشست، میترا حبیبی با تشریح مفاهیمی چون «اقتصاد سیاسی فضا» و «مکان‌مند کردن روابط اجتماعی»، فضای شهر‌ی را نه فرآورده، بلکه فرایندی متداوم دانست که تحت تأثیر عوامل گوناگون دچار تغییرات می‌شود. او همچنین با اشاره به نظریۀ «تولید اجتماعی فضا»، که آن را هانر‌ی لوفر برای اولین بار مطرح کرد، به بررسی سه‌گانۀ فضایی او، یعنی فضای پنداشته (Conceived Space) ، فضای درک‌شده  (Perceived Space)  و فضای زیسته (Lived Space) پرداخت که همواره بر یکدیگر تأثیر گذاشته و فضای عمومی را دستخوش تغییرات می‌کنند. بخش انتهایی نشست، به طرح پرسش حاضران و پاسخ کارشناسان در نشست اختصاص یافت. همچنین، گفت‎وگوهای بیشتر‎ی پیرامون نقش خیابان انقلاب، به‌مثابۀ مرکز حافظۀ تاریخی و  پیونددهندۀ بخش‌های مختلف شهر تهران به یکدیگر، شکل گرفت.

نگارنده: درسا گلابی.