گــره صــرافان
هدف از طراحی گره صرافان تثبيت و تعريف جایی برای صرافی در معنای ارتباط پایه‌ای آن در جامعه – ارگانی در میان مردم و با مردم – و محلی برای حضور انسان‌ها در قامت صراف در تعریف تاریخی آن در ایران می‌باشد. طبق منابع موجود می‌دانیم که صرافی ارگانی اساسی در مقابل ظهور بانک در ایران بوده و حتی در دوره‌ای توانسته که بانک جدید شرق را تضعیف بخشد، لیکن در دورۀ دیگر و درنتیجه حمایت‌های چند‌جانبه از بانک شاهنشاهی جایگاه صرافی و مستقلاً صرافان تنزل پیدا کرده است.
گره صرافان قدمی ابتدایی و تلاشی برای به چالش کشیدن مفهوم و کارکرد صرافی و صرافان در ایران امروز است. مکانی است برای بازیابی و یا بازآفرینی مفهوم صرافی و نیازهای امروز جامعۀ انسانی.
دیگر هدف طراحی گره صرافان، ایجاد بازوی چلیپایی برای پیوست چند کاربر‌ی شهر‌ی کنار یکدیگر است. سقف که حس معلق بودن را می‌رساند و دیواره‌های ضخیمی که پروژه را از پیرامون خود جدا می‌کند؛ در درون خود امکان تعریف اصناف گوناگون را پدید می‌آورد. اصنافى که همزمان و هم‌سو با صرافان به فعالیت‌شان می‌پردازند. بازوی ایجاد شده، محلی برای اتصال دو نقش یک فروشنده /صنف و یک مشتر‌ی با فروشندگان / اصناف و مشتریان ایجاد می‌کند و به تعریفی می‌توان گفت همزمان با ایجاد توده‌ای که بر گوشه‌ای از شهر غلبه می‌کند، از داخل با فعالیت‌های درون خود آمیخته می‌شود.
در میان شلوغی درگاه‌های درون مجموعه، شاهنشین‌هایی در درون دیواره‌های گره، خالی شده و جای حضور صرافان ایجاد شده است. شاهنشین‌ها از زمین فاصله گرفته و تا زیر آسمانه ارتفاع یافته‌اند و به محل عرضه و تقاضا، سطح بخشیده شده است. سقف باز این گره، تداعی کنندۀ معلق بودن این نگاه است؛ به این معنا که این نگاه خود را مستحكم نيافته و هر زمان آماده سقـوط خود است. آنچه آغاز و پایان طرح گره صرافان را در قالب یک متن به هم می‌دوزد، چند لایه دیوارۀ چفت نشده روی یکدیگر و نور وارد شده از لابه‌لای آن‌ها است؛ جایی که با انسان‌ها معنا می‌یابد.