نقد خود را با بررسی هفت خانۀ تگزاسی جان هی‌دک آغاز می‌کنیم. در سال ۱۹۵۴، زمانی که هی‌دک به طراحی پروژۀ هفت‌گانۀ تگزاس پرداخت، او تنها ۲۵ سال داشت و خود را شاعر، نقاش و در نهایت معمار و معلم معمار‌ی می‌دانست. همین سویه‌های هنر‌ی هی‌دک بود که درک او را از فضا در معمار‌ی به سطح بالاتر‌ی رساند؛ به گونه‌ای که با معمار‌ی به مانند شعر برخورد می‌کرد و عناصر معمار‌ی را در راستای خلق فضا، از دلالت می‌انداخت. شاید به‌همین دلیل است که پیتر آیزنمن، در کتاب «تأخر» به هی‌دک رجوع می‌کند؛ گویی آیزنمن متأخر، از تبار هی‌دک است؛ معمار‌ی که به معمار‌ی به‌صورت مینیاتور‌ی نگاه می‌کند و”Affect” ، اصل اساسی معمار‌ی اوست. خانه‌های تگزاس هی‌دک براساس مسئلۀ «نه مربع» شکل گرفته‌اند. اما آن‌چه در مورد «نه مربع» مهم است، نحوۀ برخورد ما با این مسئله است؛ آیا «نه مربع» را یک متودولوژ‌ی طراحی می‌دانیم و آن را تعمیم می‌دهیم، یا «نه مربع» تنها روشی است برای درک فضا. گویی هی‌دک که خود را معلم معمار‌ی می‌دانست، به‌طور آگاهانه معمار‌ی را با «نه مربع» آغاز کرد و به دانش‌جویان خود آموزش ‌داد‌؛ فقط آموزش ‌داد و آزمایش ‌کرد، نه بیشتر.