مجموعه‌های آلدو روسی و جان هی‌دک

چکیده
این مقاله با تمرکز بر مفهوم «مجموعه» به‌مثابه ساختار‌ی مفهومی در طراحی معمار‌ی، به بررسی نسبت میان جهان‌های فرمی آلدو روسی و جان هی‌دک می‌پردازد. نویسنده با تحلیل «ذخیرۀ فرمی» این دو معمار، نشان می‌دهد که چگونه درون یک نظام محدود از اشکال و عناصر تکرارشونده، نوعی «دستی نهفته» یا «هم‌جایی ضمنی» شکل می‌گیرد که فراتر از تفاوت‌های ظاهر‌ی، به هم‌سویی‌های ساختار‌ی و روایی منجر می‌شود. مقاله با بهره‌گیر‌ی از مفاهیمی چون «نظام مجموعه»، «میدان آنالوژ‌ی»، «نقاب»، «طبیعت بی‌جان» و «قطعه»، تلاش دارد تا خطوط هم‌پوشان میان حافظه، فرم، و تفسیر در آثار این دو معمار را ترسیم کند. از خلال بازخوانی رویکردهای فرمال، روایت‌های خودزندگینامه‌ای، و تأکید بر «راسیونالیسم برانگیخته» و «دانش شهر‌ی»، مقاله پرسشی بنیادی را طرح می‌کند: در کدام سطح از نظام‌های فرمی و روایت‌پرداز‌ی می‌توان میان دو جهان مستقل، رابطه‌ای هم‌پیوند اما ناهمسان برقرار ساخت؟ این نوشتار، نوعی کوشش برای رمزگشایی از ابعاد پنهان و محافظت‌شدۀ آثار روسی و هی‌دک است؛ آثار‌ی که در عین «وابستگی به سنت خصوصی»، بر امکان خلق جهانی خودبسنده و تکرارپذیر در معمار‌ی معاصر تأکید دارند.